Coachen is voor mij: “………. (citaat)”
Zo startte de dialoogsessie met de minor studenten van Psychologie van Leren & Veranderen binnen organisaties in de Espressofabriek (in Westerpark). De studenten gingen met elkaar in gesprek over wat coaching is in hun ogen, met input van diverse artikelen van Erik de Haan, zoals 2006_Coaching- 4 stijlen De Haan
2012_Het-effect-van-coaching
Resultaten werden gedeeld op de Facebook groep:
coaching is
In het WoesteWesten http://www.woestewesten.nl zijn we een aantal experimenten gaan doen met verschillende coachingsstijlen (aan de hand van de theorie v. van de Haan, 2012). Het eerste experiment was: met zoveel mogelijk mensen op het vlot naar de overkant, begeleid door 2 coaches.
Dat was zeker een uitdaging, vooral omdat men ECHT NIET in het water wilde vallen 😉 Het effect van coachen bij dit experiment was dat het zo chaotisch was en dat mensen zo gespannen en enthousiast waren dat men gewoon ging en niet meer luisterde naar de coaches, maar meer bezig met ‘droog’ blijven. Het effect van (het geschreeuw) van de coaches resulteerde in meer chaos en stress bij de mensen op het vlot. Het enige dat nog hielp om droog naar de overkant te komen was door juist te klappen en aan te moedigen.
Een tweede experiment was de krokedillenoefening. DOEL: IEDEREEN moet veilig naar de overkant komen van de gevaarlijke rivier met krokedillen. De groep ontdekkingsreizigers met blinddoek en de coaches zonder blinddoek. ZONDER gegeten te worden door de krokedillen. Er werden 4 coaches aangewezen, waarvan 1 oppercoach die als enige mocht communiceren naar de rest. Zijn stijl was persoonsgericht: Je probeert met iedereen die naar de overkant moet mee te kijken en je toont begrip en warmte. Je probeert als coach de aandacht van iedereen naar binnen te verplaatsen. Je bent vooral een accepterende en volgende luisteraar. Iedereen kwam netjes naar de overkant zonder gegeten te worden door de krokedillen. De oppercoach deed dit heel mooi, zorgvuldig, begrip tonen voor het niet kunnen zien en met warmte 🙂 Het effect van deze stijl van coachen was dat men vertrouwen kreeg in de oppercoach en dus naar de overkant durfde.
Het laatste experiment was hilarisch, stijl van coachen was oplossingsgericht. Dit resulteerde in het volgende: De coach probeerde de coacheee op een positief en opbouwende gedachtespoor te zetten en droeg bij aan de opdracht om te zorgen dat men naar het einde kwam. Het is een vorm van directieve coaching, waarin vooral naar de toekomst (einddoel) wordt gekeken en naar momenten waarop het probleem (naar de overkant komen zonder opgegeten te worden door de krokedillen) zich juist niet voordoet. Je probeert als coach problemen om te buigen naar positieve voornemens en uitdagingen.
Ik vond dit een mooie coachstijl, omdat het vooral gericht was op het positieve, het halen van het eind (hoger) doel!
@Erik, misschien is het effect van coaching niet echt te meten, maar het was zeker de moeite waard om te kijken welke invloed welke coachingsstijl had op de studenten. Bedankt voor je inspiratie!
En BEDANKT PLV1! Jullie zijn TOPPERS 🙂
Katja Pasman 