RESET
Het lijkt mij zo fijn, om soms even de RESET knop in te drukken, dat alles weer goed en fijn voelt. Even geen corona gedoe meer om mij heen. De impact van deze pandemie is zo groot in de wereld. Farid Tabarki zei in een We Make the City – reset uitzending: “Embrace the age of constant change and develop much-needed resilience“. Nou, doe dat maar even… dat is best moeilijk namelijk. Het omarmen van constante verandering vraagt best veel van de mens. Hij had het over learn – unlearn – relearn, ofwel je constant aanpassen aan de veranderingen die er spelen.
In het artikel Leven onder Druk (4/2020) van Christianne Leenhouts zegt zij: ‘Deze periode doet een enorm beroep op onze veerkracht, zeker met alle verlengingen van de coronamaatregelen en het niet weten wanneer de “intelligente lockdown” eindigt. Telkens is er weer een nieuwe werkelijkheid: de kinderen die drie weken thuis hun schoolwerk moeten maken, dat jezelf minstens een maand vanuit huis moet werken. Het helpt niet als je jezelf de put inpraat. Dus stop met gedachten die je verder van huis brengen, zoals: “Als er geen corona was, kon ik mijn vrienden ontmoeten.”’
Veerkracht = betekent letterlijk terugveren. Vanuit verandering je eigen veerkracht kennen en je mindset veranderen.
Ik heb best een portie veerkracht, maar soms lukt het mijzelf niet om terug te veren, dan blijf ik somber, verdrietig en heb ik weinig energie. In deze onzekere tijd waarin we leven, is het belangrijk om te kunnen uitgaan van jezelf. Want als je dicht bij jezelf blijft, dan word je niet alle kanten opgestuurd in je denken en handelen. Het gaat erom dat je stilstaat bij wat je tegen staat.
LUISTEREN
En om stil te staan bij mijzelf, ben ik weer begonnen met Mindfulness. Ik lees het boek Mindfulness van Edel Maex. Een makkelijk boek om te lezen. Voor mij is het een opfrisser. Ik heb ooit een Mindfulness training gedaan in een ver verleden. Het is mediteren, ofwel aandachtig en zonder oordeel aanwezig zijn bij wat zich hier en nu aandient. Luisteren is niet anders dan mediteren. Het gaat om stoppen, kijken en handelen. Het gaat om sensing (Theory U, O. Scharmer), met aandacht luisteren en aanvoelen, zonder te oordelen of te interpreteren. Als je jezelf verliest in je eigen gedachtengang, of automatische reactie, dan is er geen open aandacht. Het gaat ook om open aandacht hebben voor je eigen gevoelens en reacties. En als het je dan lukt om de verandering (of hetgeen wat je tegenstaat) te omarmen of los te laten, dan ervaar je dat je bent verbonden met een soort groter geheel; aanwezig een voelbaar.
Een mooie oefening die ik vaak tussendoor doe:
- Ga ergens rustig zitten, voel hoe je zit (hoe voelt bv de stoel aan?)
- Voel je omgeving, wat hoor je? wat ruik je?
- Doe je ogen dicht en adem 4 tellen in via je neus en adem 8 tellen uit via je mond.
- Doe dit ongeveer een minuut (mag ook langer, maar dan niet zo intensief)
- Voel je ademhaling in je buik.
- Schenk geen aandacht aan je gedachten, laat ze voorbij gaan.
- Smile 🙂 en denk dan aan iets moois, liefs, etc.
- Doe je ogen weer open en voel na. Wat komt erin je op? Heeft iets je geraakt? Wat voel je?
- Dit kan je opschrijven of tekenen.
DE TOEKOMST
Vooral in deze tijd is het fijn om bezig te zijn met de toekomst, om kansen op te pakken, betekenisvol te zijn, dingen uit te proberen, te leren, plezier te hebben, etc. Maar wat kunnen we leren van de toekomst? Ik geloof heel erg dat je middels de Theory U bewust bent van jezelf, maar ook het nog niet zichtbare al aanwezige: het toekomstige. Het verleden kennen we. De toekomstmogelijkheid kan je soms voelen. Deze onzichtbare maar aanwezige potentie noemt Otto Scharmer de ‘highest future possibility’. Deze toekomst is er altijd, maar kan enkel vorm krijgen als je jezelf daarvoor openstelt. Dat kan je dus doen door bijvoorbeeld te mediteren (of luisteren). En door vooral ruimte te geven aan je eigen gevoelens en emoties. Je voelt als het ware een soort energie vrijkomen, je ziet mogelijkheden (haakjes) en kansen. Of je krijgt de lef om ’s je stoute schoenen aan te trekken om zo’n kans te pakken.
Het is mijn ervaring dat het echt de moeite waard is om te werken aan het openen van je aandacht, voor anderen en voor de mogelijkheden die zich aandienen. Zo heb ik ook geleerd wat mijn valkuilen zijn, bv pessimistisch zijn (somber, negatief) en weer uit zo’n kuil te kruipen. Volgens mij heet dat veerkracht 🙂 Nu ben ik al een tijdje bezig met wat ik nu eigenlijk wil in mijn werk, een zoektocht naar iets waar ik blij van word. Farid Tabarki gaf in zijn lezing aan dat co design en co labs centraal staan in deze tijdgeest, meer samen en relaties opbouwen (netwerken). Mijn ‘highest future possibility’ is die relaties opbouwen, mijn netwerk verkennen en verder uitbreiden.
Wil jij een experiment starten in deze tijd en leren van de toekomst? Dan geef ik je de volgende uitdaging mee:
Als je je eigen werk mocht bedenken of creëren, wat zou dat dan zijn? Hoe ziet dat eruit? Wat doe je dan? Welke kwaliteiten zet je dan in? Met wie en op welk plek?
Veel plezier!
Katja
Katja Pasman 