Katja Pasman

Wat krijg je mee na een congres dag? Natuurlijk een tasje! Je kent dat vast wel, dat je na het bezoeken van een congres met een tasje naar huis gaat. Een tasje met… tja wat zit er in? Folders? Visitekaartjes? Een pen? Notitieboekje? Als je dan thuis komt, dat het tasje uiteindelijk in de prullenbak eindigt. 😦

Nou, ik had zo’n congres Een ander congres 3 weken terug ZONDER tasje. De vraag die bij mij bezig houdt: “Wat onthoud je nu na een maand van zo’n congres?” Welke kennis heb ik opgedaan en welke kennis heb ik daarvan toegepast?” Menno Lanting Boek: Olietankers en Speedboten had een mooi verhaal over ‘het moet anders’, maar dat we binnen organisaties ons vasthouden aan (vastgeroeste) fundamenten. En wat is dan onze rol in de organisatie van transformatie? Een mooi verhaal met wijze woorden, maar lastig om daadwerkelijk te gaan doen. Hoe doe je dat dan ‘anders’ ?

Als ik terugdenk aan het congres #wowhka dan denk ik aan de Haka die we hebben gedaan met 200 man. Hoe gaaf is dat!

Ook denk ik aan de inspirerende gesprekken die ik heb gehad tijdens een workshop ‘Start-ups binnen bedrijven’, daar zijn we aan de slag gegaan met het invullen van een Canvas. Edgar Dale  heeft ooit zo’n mooie leerpiramide (1967) ontwikkeld: wat onthouden mensen? en hoeveel? Op Google lees je genoeg kritiek over deze piramide.

maar ik geloof er eigenlijk wel in. Door te doen, door te ervaren, door het vooral ‘anders’ te doen (dus uit je comfortzone) onthoud ik dingen veel beter, dan bijvoorbeeld het lezen van deze blog.

nu

Tuurlijk maak je contact tijdens de borrel en deel je visitekaartjes uit! Dat is het moment dat je elkaar even in de ogen kijkt, verbinding maakt en vragen kunt stellen. Wat IK ‘anders’ doe na het bezoek van dit congres is dat ik terugkijk op Twitter, en dan vooral de foto momentjes bekijk #wowhka. Het geeft mij een duidelijk overzicht van de mensen die er waren en wat zij belangrijk vonden om te delen. Ik neem deze inspiratie mee in mijn eigen werk. En wat ik ‘anders’ doe is dat ik nog meer uit de comfortzone ga met mijn studenten 🙂

We zijn er nog lang niet…we blijven ons vasthouden aan gewoonten, want we blijven gewoonte-dieren. Een uitdaging ligt in het ‘anders’ doen, door kennis te gaan verbinden. Dus de kennis die ik heb opgedaan tijdens dit congres te verbinden met iemand anders z’n kennis, om te komen tot nieuwe kennis. Het gaat om het experimenteren in de eigen werkomgeving met de opgedane kennis en het te delen met je collega’s. Dus bij deze!

Bedankt lieve mensen van #wowhka voor deze inspiratievolle dag!

groet Katja

Net een te gek KM Safari Weekend achter de rug! Wat is dat? een KM Safari Weekend? Twee volle dagen met mijn Honoursstudenten van programma Kennismanagement 3.0 en mijn collega Hans Hogerdijk op safari in Nest (http://www.nestwerkplekken.nl/). De eerste dag stond in het teken van kennismaking en verbinding maken met elkaar. We begonnen met een mooie opdracht: neem mee een voorwerp met een geschiedenis. Schrijf over die geschiedenis en op welke manier het je raakt. Je krijgt 2 min. om jouw verhaal te doen over jouw voorwerp. Na de mooie verhalen zijn we de verbinding gaan zoeken met elkaar en dat op papier in een netwerk vastgelegd. Wat maakt nu dat ik mijzelf verbonden voel met een ander? En vooral Waarom?
Op basis van het filmpje van Simon Sinek: https://www.startwithwhy.com/ gingen de studenten aan de slag met hun eigen Why. Waarom ben je geinteresseerd in kennismanagement? Waarom heb je gekozen voor het honoursprogramma KM3.0? Met knippen en plakken vulden ze in kleine groepen de Golden Circle(s). De ‘Why’ vind ik een belangrijke start van elk individueel leerproces. De Why zorgt voor de verbinding met jezelf als lerende, als persoon. En vanuit de innerlijke Why komen ook de leervragen, wat wil je nu precies leren? en waarom? Ik ben zo blij met de inspiratie van Simon (Bedankt!) want dit is precies wat ik nodig heb als docent om de studenten in beweging te krijgen. Om te zorgen dat ze vanuit hun eigen interne motivatie echt WILLEN LEREN. Dit zorgt er ook voor dat ze zichzelf eigenaar voelen van hun eigen leerproces en leeromgeving.

Na de Why zijn de studenten in duo’s gaan wandelen (zogenaamd wandeldialoog) met de vraag: Wat betekent kennis voor jou? Vanuit dit dialoog zijn ze elkaar gaan opzoeken en hebben mindmaps getekend rondom het thema Kennis en Kennismanagement. Dit was een opstapje naar de theorie van M. Weggeman beschreven in

De tweede dag gingen we verder met Theory U, Blind Vertrouwen en Groepsvorming. Een mooie oefening, met 12 man geblindoekt een vierkant maken met touw dat je niet mag loslaten. Heel grappig hoe dit ging en hoe Hans reageerde op het proces 🙂

Tjee, ik kan nog heel veel schrijven over dit weekend. Maar het belangrijkste is wat de studenten meenemen naar huis, dit resulteerde in citaten zoals: ‘nu echt gemotiveerd’ ‘Ik heb er zin in!’, ‘ik weet nu wat ik wil leren’ tot en met ‘Fijn, nu is het concreet, ik weet wat ik nu ga doen’!

Dankjewel lieve mensen en Hans voor al jullie input en energie!
WE gaan er een mooi programma van maken dit komende half jaar 🙂
Groeten Katja

Coachen is voor mij: “………. (citaat)”

Zo startte de dialoogsessie met de minor studenten van Psychologie van Leren & Veranderen binnen organisaties in de Espressofabriek (in Westerpark). De studenten gingen met elkaar in gesprek over wat coaching is in hun ogen, met input van diverse artikelen van Erik de Haan, zoals 2006_Coaching- 4 stijlen De Haan

2012_Het-effect-van-coaching
Resultaten werden gedeeld op de Facebook groep:
coaching is
In het WoesteWesten http://www.woestewesten.nl zijn we een aantal experimenten gaan doen met verschillende coachingsstijlen (aan de hand van de theorie v. van de Haan, 2012). Het eerste experiment was: met zoveel mogelijk mensen op het vlot naar de overkant, begeleid door 2 coaches.

Dat was zeker een uitdaging, vooral omdat men ECHT NIET in het water wilde vallen 😉 Het effect van coachen bij dit experiment was dat het zo chaotisch was en dat mensen zo gespannen en enthousiast waren dat men gewoon ging en niet meer luisterde naar de coaches, maar meer bezig met ‘droog’ blijven. Het effect van (het geschreeuw) van de coaches resulteerde in meer chaos en stress bij de mensen op het vlot. Het enige dat nog hielp om droog naar de overkant te komen was door juist te klappen en aan te moedigen.
Een tweede experiment was de krokedillenoefening. DOEL: IEDEREEN moet veilig naar de overkant komen van de gevaarlijke rivier met krokedillen. De groep ontdekkingsreizigers met blinddoek en de coaches zonder blinddoek. ZONDER gegeten te worden door de krokedillen. Er werden 4 coaches aangewezen, waarvan 1 oppercoach die als enige mocht communiceren naar de rest. Zijn stijl was persoonsgericht: Je probeert met iedereen die naar de overkant moet mee te kijken en je toont begrip en warmte. Je probeert als coach de aandacht van iedereen naar binnen te verplaatsen. Je bent vooral een accepterende en volgende luisteraar. Iedereen kwam netjes naar de overkant zonder gegeten te worden door de krokedillen. De oppercoach deed dit heel mooi, zorgvuldig, begrip tonen voor het niet kunnen zien en met warmte 🙂 Het effect van deze stijl van coachen was dat men vertrouwen kreeg in de oppercoach en dus naar de overkant durfde.
Het laatste experiment was hilarisch, stijl van coachen was oplossingsgericht. Dit resulteerde in het volgende: De coach probeerde de coacheee op een positief en opbouwende gedachtespoor te zetten en droeg bij aan de opdracht om te zorgen dat men naar het einde kwam. Het is een vorm van directieve coaching, waarin vooral naar de toekomst (einddoel) wordt gekeken en naar momenten waarop het probleem (naar de overkant komen zonder opgegeten te worden door de krokedillen) zich juist niet voordoet. Je probeert als coach problemen om te buigen naar positieve voornemens en uitdagingen.
Ik vond dit een mooie coachstijl, omdat het vooral gericht was op het positieve, het halen van het eind (hoger) doel!

@Erik, misschien is het effect van coaching niet echt te meten, maar het was zeker de moeite waard om te kijken welke invloed welke coachingsstijl had op de studenten. Bedankt voor je inspiratie!

En BEDANKT PLV1! Jullie zijn TOPPERS 🙂

Elk jaar organiseren de studenten vanuit het Honoursprogramma KM3.0 een kenniscafé met en voor de leden van de LinkedIn groep Kennismanagement. LinkedIn Om inspiratie op te doen hebben ze eerst met David Gurteen geskyped, goeroe op het gebied van knowledgecafes. Leuke site: http://www.gurteen.com/gurteen/gurteen.nsf/id/kcafe-run

David vertelde ons dat het belangrijk is om geen hiërarchie te hebben in de groep. Wat je wilt creëren tijdens een kenniscafé is een informele, laagdrempelige sfeer. Ofwel het gevoel dat je krijgt bij een Starbucks. Nu moest ik denken aan de Starbucks op het Amstelstation, altijd dezelfde man die met een enorme glimlach op zijn gezicht mij gedag zegt, nog weet wat ik doe in mijn dagelijks leven en zelfs mijn naam kan spellen…. dat is een gevoel van vertrouwdheid en welkom zijn (en natuurlijke lekkere koffie). En dus ook het zorgdragen voor een veilige (koffie) omgeving.

De koffie hebben we even opzij gezet voor dit café. Wij gingen voor BYOBF, ofwel bring your own booz & food! Het werkte weer fantastisch, mensen kwamen aan met AH-tasjes, zelfs met zelfgebakken lekkers, genoeg bier en sap!

Het gevoel van Starbucks werd zeker door de studenten neergezet, met een hartelijk ontvangstcommittee (twee mooie dames met een glimlach), een energievolle opening van Bart en bierviltjes! De start was een netwerk activiteit met bierviltjes. Dit om een gemeenschappelijke deler te creëren en te netwerken. Opdracht: zoek 3 mensen die je nog niet kent en stel de vraag: wat is jouw droom m.b.t. kennismanagement? Aan het eind van de bijeenkomst werd gevraagd om op te schrijven wat je van het kenniscafé meeneemt naar huis. Zie voorbeeld foto:

Thema’s van die avond waren: wat is de beste manier van kennisdelen tussen generaties? Is gamification een effectief middel om in te zetten bij kennisdelen? Wat maakt voor jou een training succesvol? En wat is het ideale moment om je kennis vast te leggen? Na de bijeenkomst waren de flaps volgeschreven en ging men met nieuwe inzichten naar huis!

Het succes van dit soort cafés is dat het inderdaad laagdrempelig is, geen hiërarchie, maar open staan voor elkaars ideëen. Het was een echt Pop Up Kenniscafé alla Starbucks gevoel! Op naar de volgende! 🙂

Met dank aan @Sander @Honoursstudenten @Anna en alle mensen die er waren.

Katja

Wat ik vaak lastig vind in het onderwijs is dat veel studiemateriaal vastligt in handleidingen. Alles is van tevoren bedacht door docenten (vanuit hun eigen referentiekader) zoals hoe de eindproducten eruit zien, wat de leerdoelen zijn en de beoordelingscriteria en hoeveel punten je krijgt voor welke aspect (uitgewerkt in 4 pagina’s). Zelfs de stappen liggen vast in een planning! Wat ik dan zie is dat studenten heel braaf de handleiding volgen (of juist niet goed lezen…). Als de handleiding dan niet duidelijk is, dan gaan ze klagen of mij helemaal gek maken met de raarste vragen. En elke keer vraag ik mijzelf weer af…. WAAROM doen we dit? WAAROM?
Tijdens een congres over onderwijsinnovatie werd ik zeer geinspireerd door de Waag Society. Zij hebben een Fabschool opgezet, super gaaf.. en stimuleren het leren van jongeren door ze dingen te laten maken. Zie artikel: https://www.waag.org/nl/nieuws/fabschool-stimuleert-leren-door-te-maken
Ik dacht, dat kan ik ook! Dus ik heb op basis van hun theorie een opzet gemaakt voor de Honoursstudenten van KM3nul. Zie slides: BRAINstorm Onderzoek KM3.0
Ze kregen van mij een eigen vraag om mee aan de gang te gaan. De opdracht was om een foto te MAKEN, een totaalbeeld hoe hun eindproduct/resultaat eruit zou zien. Daarbij belangrijke vragen: Hoe kom je daar? en Wat heb je nodig?
Belangrijk voor mij als docent was om het proces te begeleiden en het eindresultaat los te laten. Als docent hoef ik ook niet alles te weten, maar op onderzoek uit te gaan. Het gaat om het voortbouwen van natuurlijke nieuwsgierigheid en creativiteit. En het gaat ook om de verantwoordelijkheid geven aan hun ontwerp-, maak-, en leerproces.
Het resultaat was subliem! Ze kwamen met super mooie oplossingen en mogelijkheden. Eindproducten in de vorm van een Infographic en een Drawing Video. De studenten waren erg gemotiveerd en in beweging gekomen, doordat ze inzicht hadden gekregen in hun eigen ontwerpproces en wat ze nog nodig hadden.

De studenten waren zo blij en ik dus ook! Ook bij mijn minorstudenten heb ik dit MAAK proces ingezet. Geen handleiding van mij vooraf. Zij kregen de vraag om een programma te maken voor een 6daags Seminar Verandermanagement. Zie slides: PLV1 CO Creatie
Dit werkte eveneens erg motiverend en resulteerde in een co-creatie proces. Dit blok mogen ze voor een deel hun eigen onderwijs dat ze bedacht en gemaakt hebben, zelf gaan geven……. Natuurlijk samen met mij 🙂

Ik ben het helemaal eens met Karien Vermeulen (hoofd Creative Learning Lab van Waag Society). Dit is leren, door samen te ‘spelen’, samen te creeren en te ervaren.

🙂

Met mijn studenten van de Minor Psychologie van Leren & Veranderen in Organisaties ga ik elk semester naar het Stedelijk Museum. Dit jaar zijn we naar de tentoonstelling gegaan van Dumas. Zo MOOI! Vooraf krijgen de studenten een korte introductie over storytelling Digitale presentatie en Voorbereiding Storytelling. In het stedelijk gaan ze aan de slag met een zogenaamde Art Based Learning opdracht (zie eerdere blogberichten). Kort gezegd: ze starten met een persoonlijke leer of verandervraag. Kiezen een schilderij waar ze iets mee hebben en gaan als het ware in het beeld (schilderij/kunstwerk) staan om te voelen. Mijn vraag is dan: wat gebeurt er met je, wat voel je als je in het schilderij staat? Belangrijk is om dan niet te rationaliseren, maar juist de kunst op je in te laten werken. Op basis van steekwoorden die ze opschrijven maken ze een eigen verhaal. Een verhaal met een held, anti-held, een gebeurtenis en een mooi einde. Tenslotte gaan ze terug naar hun eigen leer- of verandervraag, en maken de link met hun geschreven verhaal. Wat betekent het verhaal als je naar je vraag kijkt? Is het verhaal een antwoord op je vraag?

Wat zo mooi is, is dat de inzichten altijd later komen, na de opdracht, bij het vertellen van hun verhaal of pas thuis. En elke keer krijg ik terug van studenten: “Waarom gaan we niet vaker naar het museum?” “We kunnen veel meer leren van Kunst en Onderwijs!”. Wat mij ook opvalt is dat studenten het moeilijk vinden om een verhaal te schrijven, een wereld te creeren waar alles mag en kan (ofwel Blowen zonder Drugs). Ik kreeg van een student terug: “Ik kan niet meer fantaseren!” “Hoe begin ik met het schrijven van een verhaal?” Ik probeer ze dan altijd de tijd te geven om hun ‘andere’ hersenhelft te openen, en de creativiteit te stimuleren door veel vragen te stellen. Dit werkt altijd goed. Maar wel treurig om te zien dat studenten op hun leeftijd al in hokjes denken…. Weg met hokjesgeest terug met die fantasie

Ik pleit dan ook om MEER kunst te combineren met onderwijs! 

Katja

Waarom willen we Persoonlijk Meesterschap? Artikel Peter Senge Dat was de vraag die ik deze week stelde aan mijn studenten.
In het kader van de Minor Psychologie van Leren en Veranderen in Organisaties ben ik met mijn minor studenten (van verschillende opleidingen en Hogescholen) de 5 disciplines van Peter Senge aan het ERVAREN en vooral VOELEN. Ik heb Peter zelf mogen ervaren op een event georganiseerd door de Baak. Next Level Leadership En dan heb je zo’n schrijfboekje bij je… waarin je dan mooie citaten of uitspraken opschrijft. Vandaag moest ik weer even denken aan dat boekje en wat ik had opgeschreven: Moed en Kwetsbaarheid zijn nodig om te leren en dus te veranderen (je hart openen).
Tijdens de dialoogsessie dat een groep studenten zelf had georganiseerd zag ik dit terug: Moed & Kwetsbaarheid. Het lokaal hadden ze verbouwd, alle tafels en stoelen aan de kant. We kwamen binnen en mochten op de grond gaan zitten (zat best lekker…zacht, blauw vloerbedekking). Ze legden de meditatie oefening uit en starten een youtube filmpje Visualisatie Meditatie met een zacht, vriendelijke mannenstem. We mochten in een comfortabele houding gaan zitten of liggen, met ogen dicht. Zo hebben we met de hele klas zeker 10 minuten gelegen. Wat er gebeurde daarna vond ik uitzonderlijk. Er was meer rust in de groep en het dialoog kreeg meer diepgang. Mensen stelden echt hun hart open naar anderen en deelden hun persoonlijke visie en machteloosheid (en het zien van de realiteit). Telkens pakte het team het op en reflecteerde op de oefening. Mooi om te zien dat hier Senge ook weer terugkomt. Hij zei op het event: “Alleen door reflectie leren we en is het fundament van leiderschap”. (stond ook in mijn opschrijfboekje :))
Maar waarom willen we Persoonlijk Meesterschap? Van de studenten kreeg ik terug: omdat we plezier willen hebben in ons werk en in ons leven. Dat we straks met een goed gevoel terug kunnen kijken op ons leven. Peter zegt in zijn boek: We willen persoonlijk meesterschap omdat we het willen! Het is een proces, een voortdurend weer scherp stellen van onze visies, de dingen die we werkelijk willen. MOOI!
Wat was ik blij vandaag 🙂

Vorige week was ik op een seminar Onderwijs & Innovatie (#OISpring2014), georganiseerd door o.a. @MireilleJansma (nog super dank!). Het viel mij op dat er weinig animo was, veel deelnemers waren sprekers http://www.onedayseminars.com/sprekers/. Ik was eigenlijk nieuwsgierig geworden en ging zelf online op zoek naar innovatie in onderwijsland. De eerste hit op Google.nl is informatie over het tijdschrift Onderwijsinnovatie van de OU. Je komt Saxion tegen, Leraar24 en Pakhuis voor Onderwijsinnovatie. Maar…waar is de HvA? En waar is de rest van onderwijs?
Volgens Encyclo.nl betekent innovatie: ontwikkeling van nieuwe ideeen of dingen. Veel organisaties hebben hun eigen betekenis toegekend aan het begrip innovatie, bv. iets nieuws toepassen, nieuwe technieken gebruiken, zich met een onderzoekende en nieuwsgierige geest richten op toekomstige vernieuwing van strategie, producten, diensten, markten, … Zie: http://www.encyclo.nl/begrip/innovatie
Claire de Pont, spreker TEDxAmsteramED en aanwezig op het seminar, zei: “Voelen is geraakt worden, het gaat om groeien”. Dat groeien staat voor mij voor ontwikkeling en daar kan je verschillend mee omgaan in het onderwijs. Bij de Waag Society, spreker op het seminar, gaat het om maken. Het gaat om maken om de wereld te begrijpen en het vormgeven van je eigen omgeving. Hierdoor krijg je meer eigenaarschap! Net zoals Design thinking gaat het erom de leerling deelgenoot te maken van het EIGEN leerproces. En daar hoort experimenteren bij! http://fablab.waag.org/
Olaf de Groot van Kennisnet had een mooi verhaal over dat we leerlingen moeten opleiden tot astronaut en refereerde naar de speech van Jet Bussemaker.Vaardigheden voor de Toekomst ECHT een MUST READ! Daarin schrijft ze dat een wendbare economie vraagt om weerbare werknemers en burgers. En daarvoor zijn zogenaamde 21ste eeuw vaardigheden nodig. Zij schrijft: “Het ontwikkelen van niet-cognitieve vaardigheden, of 21st century skills, is dus geen doel op zich. Deze vaardigheden zijn eerder instrumenteel om jonge mensen in mogelijkheden te leren denken. Hen gevoel te laten ontwikkelen voor de context waarin ze werken, en besef van hun rol en verantwoordelijkheid daarin”. Als ik naar ons onderwijs kijk, dan denk ik dat we nog veel meer kunnen doen op het gebied van onderwijsinnovatie en aansluiting zoeken bij deze 21ste eeuw vaardigheden.
Maurice de Hond heeft mij doen beseffen dat het onderwijs binnen de HvA echt nog te ouderwets is. Kijk maar hoe de lokalen zijn ingericht, dat we nog steeds zogenaamde hoorcollege zalen hebben, de slechte technische ondersteuning (te langzame computers en niet overal een smartboard), dat studenten een studiehandleiding krijgen waarin ze precies kunnen lezen wat ze moeten doen…. Maurice heeft mij in de war gebracht. Zijn verhaal deed mij denken aan de toekomst, maar het bestaat al! De Steve Jobsscholen zijn al een feit! Steve Jobs scholen Mijn visie op onderwijsinnovatie is dat het gaat om nieuwe dingen uitproberen in het onderwijs, door te gaan experimenteren, samen met student hun leerlandschap creeren. Laat ze zelf eigenaar zijn van hun leerproces! Dan leer je ze ook meteen hun rol en verantwoordelijkheid nemen. Een boodschap aan alle docenten in onderwijs: Pak de ruimte! Het gaat om een NEW WAY OF LIVING! Start bijvoorbeeld met een klein groepje enthousiaste mensen, ga experimenteren met MOOC’s, Webcolleges, etc. Deel en vier successen en laat de good practises zien! Maak onderwijsinnovatie sexy! 🙂

p.s. ik nodig iedereen uit om hierop te reageren.
Katja Pasman